اثرات حاد مصرف دوز های مختلف بتاآلانین بر میزان خستگی عصبی- عضلانی متعاقب فعالیت ورزشی شدید اینتروال در مردان

چکیده مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر 10 روز مصرف دوز های مختلف بتاآلانین بر میزان خستگی عصبی- عضلانی و سطوح لاکتات خون ناشی از فعالیت بیشینه در مردان بود. روش شناسی: 40 نفر مرد فعال با میانگین سنی (6/2±9/21 سال) و شاخص توده بدنی (8/1± 54/24 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه 10 نفره، [2، 4 و 6 گرم مکمل بتاآلانین وگروه کنترل (دارونما)[ تقسیم شدند. آزمودنی ها در جلسات پیش آزمون و پس آزمون، 4 فعالیت 30 ثانیه ای تست وینگیت را با حداکثر توان اجرا کردند. استراحت بین هر فعالیت 4 دقیقه بود. آزمودنی ها بعد از انجام پیش آزمون به مدت 10 روز مکمل مصرف کردند، سپس در روز یازدهم در جلسه پس آزمون مجدداً پروتکل اینتروال وینگیت را انجام دادند. خون گیری اول قبل از شروع اولین فعالیت وینگیت و دومین خون گیری 6 دقیقه بعد از چهارمین فعالیت وینگیت صورت گرفت. امپلی تود حاصل از emg نیز در هنگام اجرای هر 4 تست اندازه گیری شد و میانگین آن ها محاسبه شده است. نتایج: یافته های تحقیق با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که دریافت دوزهای مختلف مکمل بتاآلانین تاثیری بر دامنه موج m عضله پهن خارجی ندارد. به عبارت دیگر، تغییرات درون گروهی (078/0p=) و بین گروهی (66/0p=) هیچ کدام معنادار نبودند. در خصوص متغیر لاکتات نیز نتایج نشان دادکه اثر زمان (تغییرات درون گروهی) در هر 4 گروه معنادار بود. به بیانی دیگر، پس از فعالیت های تکراری وینگیت، میزان لاکتات در تمامی گروه های دریافت کننده مکمل و گروه دارونما افزایش معناداری یافت، در حالی که بین گروه ها اختلافی دیده نشد. نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر در کل حاکی از آن است که انجام فعالیت های تکراری بیشینه منجر به افزایش معنادار لاکتات می شود، اما مصرف کوتاه مدت مکمل بتاآلانین با دوزهای مختلف تاثیری بر خستگی عصبی- عضلانی و تجمع لاکتات خون ندارد.